Akerk

De Akerk is zo’n achthonderd jaar oud. Omstreeks 1200 kwam op de oostelijke oever van het riviertje de A een kapel te staan. Die groeide al snel uit tot een grote kruisbasiliek, een kerkgebouw met een plattegrond in de vorm van een kruis. De kerk was gewijd aan Sint-Nicolaas, de beschermheilige van schippers. Die woonden er volop in dit deel van de stad. De A was een belangrijke waterweg voor de handel. Pas in 1246 wordt de Akerk voor het eerst genoemd in een geschreven document. In de vijftiende eeuw werd hard gewerkt om de kerk te vergroten. De werkzaamheden duurden ongeveer zeventig jaar. De Akerk kreeg daardoor omstreeks 1495 in grote lijnen de vorm die ze nu nog steeds heeft. De helft van haar achthonderdjarig bestaan was de kerk katholiek. In 1594 ging Groningen over naar de Hervorming. Alles dat aan het katholieke gebruik herinnerde, verdween toen uit het interieur. Tot 1970 vonden in de Akerk protestante diensten plaats. Eén ding veranderde in acht eeuwen niet. De kerk staat midden in het stadsleven. Wat in al die tijd buiten de muren gebeurde, is vaak nog terug te zien in de kerk. De Akerk is daarom veel meer dan een architectuur- of kunsthistorisch monument. Ze biedt onderdak aan ontelbare grote en kleine geschiedenissen. Daarom is de Akerk het geheugen van een levende stad.